Być może kiedyś
Jest 1995 rok, ludzie przyjeżdżają do Ameryki spełniać swoje marzenia. Franny ma wszystko zaplanowane, co więc może się nie udać? A jednak zostanie sławną aktorką, wcale nie jest takie łatwe. Młoda kobieta zaczyna walkę z kilogramami, poznaje zasady działania show-biznesu i odkrywa, że los chętnie pokazuje, gdzie twoje miejsce. I choć ona myślała, że jej miejsce jest na Broadwayu, powoli skłania się ku wizji powrotu do nudnego zwykłego życia - jej planu awaryjnego.
(...) zostało dokładnie sześć miesięcy do końca umowy, którą zawarłam sama ze sobą po przyjeździe do Nowego Jorku: zobaczę, co uda mi się osiągnąć przez trzy lata, a jeśli po tym czasie nie będę na najlepszej drodze do prawdziwej kariery aktorskiej, zdecydowanie i na pewno przestanę dalej próbować.
O tej książce mówiono, że jest "błyskotliwa, urocza i przezabawna" - nie zgodzę się z tym twierdzeniem. Nie znalazłam tam błyskotliwych elementów. Urocza? Urocza może była nasza Franny, która czasami doprowadzała mnie do szału swoimi bezmyślnymi decyzjami. Przezabawna? Nie śmiałam się ani razu. "Być może kiedyś" miało dać nam nadzieję, że marzenia się spełniają, że nawet kiedy los daje ci cytrynę, ty możesz z niej zrobić pyszną lemoniadę, potem sprzedać i dorobić się fortuny, a po drodze jeszcze hajtnąć z jakimś przystojnym i bogatym biznesmenem. Niestety tak nie było. Klimat Ameryki lat 90., też mnie nie porwał. Wszystko to było jakieś takie przerysowane, zabrakło mi autentyzmu. To samo dotyczy bohaterów tej książki. Tak naprawdę nie polubiłam żadnego z nich, każdy z nich mnie czymś irytował. Są to specyficzne charaktery i zbyt często psuli mi humor, niż bawili, jak obiecywano.
Co podobało mi się w "Być może kiedyś"? Okładka! Jest delikatna i subtelna, a jednocześnie kobieca, kupiłabym, tę książkę tylko dla okładki, jestem okładkową sroką, co zrobić? A poza szatą graficzną? Sama nie wiem... Chciałam wkręcić się bardziej w akcję, kibicować całą sobą i wierzyć w sukces Franny, ale nie polubiłam jej, w sumie zastanawiałam się, czy nie lepiej byłoby, gdyby wróciła do domu i przejrzała na oczy, wzięła się za pracę i zadbała o ojca, którego stale zaniedbywała, żyjąc wizją jej aktorskiej kariery, do której jeszcze nie doszło...
Ta książka nie była na tyle zła, żebym dała jej jedną kostkę czekolady. W końcu dotrwałam do ostatniej strony, nie zanudziłam się na śmierć, po prostu nie przypadł mi do gustu pomysł na fabułę, bohaterowie, akcja, klimat... Ale przeczytałam do końca, a są książki, które sprawiają, że nie jestem w stanie dotrzeć do zakończenia, więc nie mogło być aż tak źle.
To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Lauren Graham, ale raczej ostatnie. Autorka nie przekonała mnie do siebie na tyle, abym była gotowa dać jej drugą szansę.
Pisząc tę recenzję zastanawiałam się, czy kupiliście kiedyś książkę jedynie ze względu na okładkę? Jestem ciekawa Waszych odpowiedzi i czekam na komentarze. Ja muszę się przyznać, że zrobiłam tak niejednokrotnie i różnie bywało - czasami okazywało się, że treść jest równie dobra, albo i lepsza od szaty graficznej, innym razem potwierdzało się powiedzenie, że nie ocenia się książki po okładce...
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Zysk i Ska.
8 komentarze
Tak, zdarzyło mi się kupować książkę ze względu na okładkę i podobnie jak u Ciebie, bywało z tym różnie. Szkoda, że ta książka nie ma tak dobrej treści, jak okładkę.
OdpowiedzUsuńMnie również się zdarzyło wziąć książkę ze względu na okładkę, ale muszę powiedzieć, że zaskakująco mało przypadków było niewypałem literackim. Na moje szczęście! Natomiast zacierałam odrobinę ręce na tę książkę i zupełnie się nie spodziewałam, że można się na niej tak przejechać!
OdpowiedzUsuńNie znam tej książki i nigdy o niej nie słyszałam,ale z tego co wnioskuję to jest typowe czytadło amerykańskie. Niezbyt lubię książki o takiej tematyce.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i zapraszam do mnie: http://kuferekliteracki.blox.pl
Jasne, że zdarzyło mi się sięgnąć po książkę ze względu na jej okładkę - kto nie lubi ładnej oprawy graficznej? Jednak tę książkę chciałam przeczytać z powodu samej Lauren Graham, którą tak pokochałam w Gilmore Girls. Twoja recenzja trochę ostudziła mój zapał, ale nadal mam nadzieję, że mi się spodoba. Egzemplarz tylko czeka na swoją kolej ;) Szkoda, że tobie nie przypadła do gustu.
OdpowiedzUsuńweronikarecenzuje.blogspot.com
Może kiedyś się skuszę. ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
Dobra opcja na jesienne wieczory, i dobra opcja z cennikami w różnych sklepach internetowych, a opis sam przemawia za Siebie, i pierwszy raz bez wahania zakupiłabym książkę:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Cieplutko:)
https://lifestyleworldblog.blogspot.com/
Aż się chce wziąć książkę do ręki, ciepły koc i jakiś ciepły trunek i zaszyć sie w świetle lampek i ciepła kominka.
OdpowiedzUsuńZastanawiałam się nad tą książką, ale chyba mnie przekonałaś do tego, że nie warto. No cóż, muszę to jeszcze przemyśleć.
OdpowiedzUsuńOj, tak, zdarzyło mi się kupić książkę ze względu na okładkę i również bywało to u mnie różnie. Chociaż tak myśląc, to więcej miałam jednak tych dobrych. Dziwne to jest, ale większość moich ulubionych książek jest poznanych dzięki kupnie przez okładkę niż od osób, które mi polecały :D
Pozdrawiam,
fantastic-chapter.blogspot.com
Dziękuję za aktywność na blogu. Miłego dnia. :)